RoHS (Kısıtlı Maddelerin Kullanımının Kısıtlanmasına İlişkin) yönetmeliği, elektrikli ve elektronik ekipmanların (EEE) üretiminde kullanılan bazı tehlikeli maddelerin konsantrasyonlarını sınırlamaktadır. 2015 yılında RoHS 2 yönetmeliği, dört fitalatın (yumuşatıcılar olarak bilinen kimyasal bileşikler) sınırlamalar listesine eklenmesiyle güncellendi. Bu fitalatlar:

1. Bis(2-etilheksil) fitalat (DEHP)
2. Butil benzil fitalat (BBP)
3. Dibutil fitalat (DBP)
4. Diizobutil fitalat (DIBP)

2019'dan itibaren bu maddeler, yeni piyasaya sürülen EEE ürünlerinde homojen malzeme başına %0.1 ağırlıkça (yani 1000 ppm) sınırı ile kısıtlanmıştır.

Fitalatların tayini için kullanılan başlıca yöntemler:

1. **GC-MS (Gaz Kromatografisi-Kütle Spektrometresi)**: Fitalatların tespiti için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. GC-MS, fitalatların ayrılmasını ve özgül tespitini sağlar.

2. **LC-MS/MS (Sıvı Kromatografisi-Tandem Külle Spektrometresi)**: Bazı durumlarda, özellikle su bazlı matrislerde fitalat tespiti için kullanılır.

3. **FTIR (Fourier Dönüşümü Kızılötesi Spektroskopisi)**: Bu yöntem, plastik matrislerde fitalatların varlığını kalitatif olarak tespit etmek için kullanılabilir, ancak kantitatif analizler için genellikle başka bir yöntemle kombinasyon halinde kullanılır.

RoHS uyumluluğunu sağlamak için, üreticilerin ve ithalatçıların, tedarik zinciri boyunca kullanılan malzemelerin ve bileşenlerin bu fitalatları içermediğini veya izin verilen limitlerin altında olduğunu belgelemeleri gerekir. Bu, hem ürün tasarımı ve geliştirme aşamasında hem de üretim sürecinde dikkate alınmalıdır. Ayrıca, şüphe duyulduğunda ürünler üzerinde periyodik testler yapılması önerilir.